Amerykański kuter straży przybrzeżnej 1815

Bezpośrednio po wojnie o niepodległość Stanów Zjednoczonych nowopowstałe państwo musiało zwiększyć dochody, w czym pomóc miały duże wpływy z ceł importowych. Z powodu szerzącego się przemytu natychmiast pojawiła się potrzeba zdecydowanego egzekwowania przepisów taryfowych. W związku z tym ustawą Kongresu w dniu 4 sierpnia 1790 roku został utworzony United States Revenue Cutter Service, jako uzbrojona służba celna.

    Początkowo zbudowano 10 kutrów, które zostały przydzielone do patrolowania poszczególnych części wybrzeża od New Hampshire do Georgii. Były to: Massachusetts, Scammel, Argus, Vigilant, General Greene, Active, Virginia, Diligence, South Carolina i Eagle.

W trakcie konfliktu z Francją (quasi-wojna 1798 - 1801) i wojny 1812 flota amerykańska była stopniowo powiększana o kolejne jednostki, w tym kutry i szkunery. W miarę upływu czasu stopniowo jednostki służące w USRC Service przejmowały inne misje, w tym misje o charakterze wojskowym.

W 1815 roku William Dougthy zaprojektował trzy klasy kutrów celnych (31-, 51- i 79-tonowe), z których najmniejszy miał pokład o długości 48 stóp, szerokości 14 stóp i zanurzenie 5 stóp. Największa 80-tonowa jednostka miała długość 69 stóp, szrokość 19 stóp i zanurzenie 6 stóp. Były to jednostki dwumasztowe z ożaglowaniem gaflowym (topsail szkuner), uzbrojone w pojedynczą karonadę .

Opracowany model to najmniejsza jednostka z projektu Williama Doughty.

(K. H. Marquardt "The Global Schooner" Conway Maritime Press 2003, str. 75)